Перевод: с польского на русский

с русского на польский

zbić z nóg

  • 1 zbić

    глаг.
    • бить
    • биться
    * * *
    1) (argumenty) разбить, опровергнуть (доводы)
    2) zbić (pobić) избить
    3) zbić (rozbić) разбить
    4) zbić (złączyć) сбить (соединить)
    5) zbić (z tropu), poplątać, stropić, wytrącić сбить (с толку), смутить
    6) pot. zbić (pieniądze) разг. сбить, нажить, сколотить (деньги)
    ubić (np. masło) сбить (напр. масло)
    naprowadzić, skierować сбить (напр. разговор)
    obniżyć (np. cenę, temperaturę) сбить (напр. цену, температуру)
    otrzeć, zadrapać сбить (натереть)
    przesunąć, sprowadzić, zepchnąć, zsunąć сбить (оттеснить, сместить, заставить отклониться)
    zestrzelić сбить (подстрелить)
    sklecić, stłoczyć, zebrać сбить (собрать)
    pogmatwać, pokrzyżować сбить (сорвать, спутать)
    zdeptać (zniszczyć) сбить (стоптать, повредить)
    potrącić, strącić сбить (сшибить)
    * * *
    zbi|ć
    \zbićty сов. 1. сбить;

    \zbić deski сбить (сколотить) доски; \zbić z nóg сбить (свалить, сшибить) с ног;

    2. разбить, расколоть;

    \zbić talerz разбить (расколоть) тарелку;

    3. избить, поколотить, побить;

    \zbić kijem избить палкой;

    4. перен. опровергнуть;

    \zbić argumenty опровергнуть аргументы; ● \zbić kapitał (pieniądze) разг. нажить (сколотить) капитал (деньги); \zbić z tropu (z panta-łyku) сбить с толку (с панталыку)

    * * *
    zbity сов.

    zbić deskiсбить (сколоти́ть) до́ски

    zbić z nógсбить (свали́ть, сшиби́ть) с ног

    2) разби́ть, расколо́ть

    zbić talerz — разби́ть (расколо́ть) таре́лку

    3) изби́ть, поколоти́ть, поби́ть

    zbić kijem — изби́ть па́лкой

    4) перен. опрове́ргнуть

    zbić argumenty — опрове́ргнуть аргуме́нты

    - zbić pieniądze
    - zbić z tropu
    - zbić z pantałyku

    Słownik polsko-rosyjski > zbić

См. также в других словарях:

  • zbić — dk Xa, zbiję, zbijesz, zbij, zbił, zbity zbijać ndk I, zbićam, zbićasz, zbićają, zbićaj, zbićał, zbićany 1. «zrobić jakąś całość z poszczególnych elementów, zrobić coś z desek, belek itp. łącząc je za pomocą gwoździ» Zbić półkę, skrzynię. Zbić z… …   Słownik języka polskiego

  • zbić — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… …   Słownik frazeologiczny

  • zbijać — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… …   Słownik frazeologiczny

  • skóra — ż IV, CMs. skórze; lm D. skór 1. «zewnętrzna powłoka ciała kręgowców, pełniąca funkcję ochronną, biorąca udział w termoregulacji, oddychaniu, wydalaniu (pot) i gospodarce wodnej; zawiera receptory wrażliwe na dotyk, ucisk, ciepło, zimno, ból oraz …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»